Igor (Newerly)
Ku rozwadze! Nikt już dzisiaj tak nie pisze. Albo powiela powielone. „Człowiek niszczy wszystko, w
drzewa
Kiedyś tu była dżungla.
Kiedy ja urzędowałam w Krzesinach wszystko rosło jak szalone. Nieważne, że samo i jak chciało.
Requiem
Nie krzywdź mnie, człowieku. Nie ośmieszaj, nie depcz mej godności. Oto płaczę po stracie swych
Kochajmy się!
Kochajmy się jak drzewa! Zaniosło mnie dziś do starego sadu.