Recenzja Bibliotekarki.

„Uśmiech zimy” Anna Rybkowskiej to pierwsza część cyklu „Ślady życia”.
Powieść obyczajowa z tajemnicą w tle.
Berenika jest rozwódką. Matką dwojga dorosłych dzieci. Mieszka w niedużym mieszkaniu z rodzicami wymagającymi opieki. Pewnego dnia listonosz dostarcza jej zawiadomienie o spadku. Okazuje się, że znany artysta malarz Maks Styks, dawny kochanek Bereniki zapisał jej posiadłość w maleńkiej podlaskiej wsi Naboków. Spadek jest obwarowany. Kobieta musi tam mieszkać przez cały rok. Do tego codziennie poznawać z pendrive”a zapiski i nagrania malarza.
Berenika po początkowym wahaniu decyduje się na przyjęcie spadku. Zostawia pod opieką córki schorowanych rodziców i wyjeżdża na Podlasie. Jest zima. Dom otoczony lasem przykrytym puszystym śniegiem okazuje się starym nieco zaniedbanym dworem. Sprawia wrażenie samotni.
Berenika dzielnie stara się przetrwać ten przymusowy pobyt na wygnaniu. Tłumaczy sobie, że robi to dla swoich dorosłych dzieci. Po upływie roku zamierza sprzedać posiadłość i wspomóc córkę i syna.
Tymczasem w dworku zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Znikają przedmioty. W kolejnych dniach pojawiają się nowe. Do tego straszą Berenikę cienie pojawiające się na tle lasu.
„Uśmiech zimy” to powieść, która mnie zaskoczyła. Przede wszystkim sposobem narracji, która uwodzi czytelnika. Fabuła intryguje i bawi. Wyobraźnia działa na pełnych obrotach. Czuje się zimowy klimat podlaskiej wsi. Docenia barwne postaci. Z każdą przeczytaną stroną czytelnik coraz bardziej zagłębia się w dość skomplikowane życie Bereniki.
To nie jest taka lekka powieść. Między zdaniami odczytuje się nostalgię, refleksje i powagę tego co niesie życie. Z przyjemnością sięgnę po kolejne części „Śladów życia” Anny Rybkowskiej, a ma ich być aż cztery. Tymczasem „Uśmiech zimy” GORĄCO POLECAM! 

https://www.facebook.com/photo?fbid=4635574093179360&set=a.198716396865174

https://www.instagram.com/p/CIA1gDChpG7/